Henüz 26 yaşındaydı Yasemen… Hayallerle dolu bir genç kız, nişanlıydı. Geleceğe dair en büyük arzusu ise bir gün anne olabilmekti. Fakat 2020 yılında aldığı meme kanseri tanısı hayatını altüst etmişti.
Kemoterapi sürecinde onu ilk gördüğümde gözlerindeki korkuyu çok net hatırlıyorum. ” Hastalıktan değil, en çok anne olamamaktan korkuyordu.” Bana bir gün usulca, ” Hemşire hanım ya anne olamazsam?” demişti. o an kalbimin derinliklerinde hissettim; onun en büyük savaşının yalnızca kanserle değil, hayalleri ile olduğunu…
Her tedavi küründe yanındaydım. Saçlarını kaybetti, günlerce yatağından kalkamadığı günler oldu ama umudunu hiç kaybetmedi. Zaman zaman gözyaşlarını silerken kendi kendine fısıldıyordu “kanser beni sınayabilir ama hayallerimi elimden alamaz.”
Ona umut olacağına inandığı bir köpek sahiplendi. Chapo Yasemen’in yorgun yüzünde kocaman bir gülümseme sebebi oldu. “Bazen büyük bir ilaç, bir çift sadık gözde saklıdır” diye düşünüyorum derdi. O köpek ona yalnızca arkadaşlık etmedi, yaşama tutunmasının sembolü olmuştu.
Bir canı sevme, bazen bütün yaraları unutturur. Chapo artık onların küçük bebekleriydi. Hatta bir gün Yasemen gülerek Chapo’yu nişanlım benden çok seviyor galiba onu koluna dövme yaptırdı dedi. Hepimizin yüzünde tebessüm olmuştu. Tedavisinin son küründe hayat ona bambaşka bir mucize sundu. Nişanlısı tüm zorluklara rağmen elini hiç bırakmadı ve ona “seninle sadece sağlıklıyken değil, en zor anında varım” dedi. Tedavisinin son küründe nişanlısı elinde kocaman meme figürlü balonlarla geldi. Nişanlısı, aslında bir espri değil kendi bedenini kabullensin ve hayata meydan okusun simgesi olarak “Bunlar senin gücün, yeniden doğuşun. Meme kanseri seni yenemedi, sen yeniden benim baharda açan Yasemenim oldun” dedi. Etkilenmemek elde değildi böyle bir aşka…
Böylesi bir savaşta yalnız olmadığını hissetmesi Yasemen için büyük bir şanstı. Yasemen çok göz kamaştırıcı bir düğünle sevginin ışığında evlendi. ” Gerçek sevgi, en ağır fırtınalarda belli olur.”
Aradan iki yıl geçti. Her kontrolde gülümsemesi biraz daha büyüyordu. Bir gün port yıkatmaya geldiğinde kocaman bir sevinçle “Chapo’ya kardeş geliyor.” dedi. O an tüm ekibin gözleri doldu. Bu haber hepimizi o kadar mutlu etmişti ki…
Dokuz ay sonra bebeğini kucağına aldığında, odaya ziyaretine gittiğimde; Bu odalarda günlerce savaş verdiğim bir mücadele içindeydim. Şimdi ise en korktuğum şey en büyük mucizem oldu. Umudum beni hiç bırakmadı, hem patileriyle, hem kalbiyle…
“İnsan umudunu kaybetmediği sürece hiçbir hastalık galip gelemez.” Kanser bazen saçlarımız, gücümüzü alabilir ama inancımızı, sevgimizi, umudumuzu asla alamaz. Bir hemşire olarak biliyorum ki; umudu olan hastanın şifası da vardır. Yasemen şimdi sosyal medyada umudun gücünü gösterebileceği çok geniş bir kitleye sahip.
Yasemen sen hep çiçek aç…
Hazırlayan: Aylin Çiçek
Nisanur Yıldız
Acıbadem Altunizade Hastanesi
Kemoterapi Bölümü